«ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ» ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Οι περισσότεροι βλέπουν τις εξελίξεις των γεγονότων να τους αφήνουν πίσω, με απάθεια και προσποιητή αδιαφορία. Για την ακρίβεια, δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τις αιτίες δημιουργίας συγκεκριμένων γεγονότων που στην ουσία τους διαφέρουν από όσα γνώριζαν μέχρι τώρα. Άλλοι μη αναγνωρίζοντας το σχήμα με το οποίο εμφανίζονται αυτά, τα καταγγέλλουν και τα εξορκίζουν αποδίδοντας τα σε εχθρικές και συνωμοτικές δυνάμεις.

Ταυτόχρονα η νέα «άγνωστη» σύσταση των γεγονότων δημιουργεί φόβο, εσωστρέφεια και αμυντική επιθετικότητα στις αμαθείς μάζες όπως παλιότερα οι άγνωστες εκδηλώσεις της φύσης.

                   ΡΩΣΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ & ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Το αεροπλάνο είχε ήδη “διασχίσει” τον ατλαντικό ωκεανό και σε λίγα λεπτά θα προσγειωνόταν στη διοικητική πρωτεύουσα της Ευρώπης, τις Βρυξέλλες. Αν και δεν ήταν καλά προετοιμασμένος για το μήτινγκ που θα ακολουθούσε με τους συναδέλφους του εδώ στην Ευρώπη για το ζήτημα της Ουκρανίας, δεν ανησυχούσε και πολύ γιατί αυτοί ήταν πάντα περισσότερο απροετοίμαστοι από τον ίδιο.

Τις σχέσεις με τους εταίρους της Αν. Ασίας μπορούσε άνετα να τις διευθύνει γιατί οι Ασιάτες ένιωθαν ένα είδος γενικής και αδικαιολότητης μειονεξίας απέναντι στους Αμερικανούς, οπότε είτε έτσι είτε αλλιώς ήταν πάντα ο ηγέτης των διεθνών σχέσεων της υπερδύναμης.

Εντός της Ε. Ένωσης οι απόψεις των ηγετών όχι μόνο για το πρόσφατο ζήτημα της Ουκρανίας αλλά και για όλα σχεδόν τα διεθνή, ήταν πολλές και μάλιστα ενίοτε και συγκρουόμενες. Δεν ήταν δύσκολο για οποιονδήποτε διαπραγματευτή να ελλίσσεται ενδιάμεσα και να πλειοδοτεί πότε στον έναν και πότε στον άλλον ανάλογα με τις δικές του επιδιώξεις αφ' ενός και να διευρύνει τις διαφορές τους αφ' εταίρου.

                                             Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ

Για πολλές δεκαετίες η Αριστερά στην Ελλάδα μετεξελίσσεται και μεταμορφώνεται. Η συνεισφορά της στις πολιτικές εξελίξεις, στις κυκλικές περιφορές των κοινωνικών γεγονότων, στη σχηματοποίηση των πολιτικών μορφών και στην τελική εικόνα της πολιτικής σκηνής ήταν και είναι μείζονος βαρύτητας. Σε ό,τι δε αφορά στο πεδίο των ιδεών, των πεποίθησεων, των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, των εννοιών και των δράσεων η αριστερά τα τελευταία σαράντα χρόνια, θα έλεγα ότι κυριάρχησε συντριπτικά. Οι περιπέτειες της ως προς την ιδεολογική της διαμόρφωση ήταν δαιδαλώδεις. Εσωτερικές συγκρούσεις, διασπάσεις κομμάτων, διχοτομήσεις ομάδων, αποκλεισμοί προσωπικοτήτων, εξωστρακισμοί απόψεων, ιδεολογικοί σεχταρισμοί και ρεφορμισμοί, δημιουργούσαν τους κατάλλληλους όρους που αν και ποδηγετούσαν την ανάπτυξη της ίδιας της Αριστεράς ωστόσο ενσωμάτωναν, απορροφούσαν και θεματοποιούσαν τον πολιτικό προβληματισμό των διαννοουμένων όλων των αποχρώσεων. Ο εσωτερικός διάλογος στην Αριστερά ήταν γόνιμος, ήταν πλούσιος και πολύπτυχος αλλά δεν ήταν ενδογενής. Οι Έλληνες αναπαρήγαγαν το αντίστοιχο πλαίσιο συζητήσεων της ευρωπαϊκής αριστεράς στην αντιπαράθεση της με το ΚΚΣΕ. Το ΚΚΕ ήταν πάντα ασάλευτος υποστηρικτής των απόψεων του Κρεμλίνου.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ελλάδα είναι πρωτόγνωρες τουλάχιστον για τις δύο παραγωγικές γενιές. Αν και έχουν περάσει σαράντα χρόνια από τη πτώση της χούντας και ενώ οι περισσότεροι είχαν πιστέψει πως ζητήματα φασιμού ή ναζισμού, δεν μπορούν να απασχολούν σοβαρά την ελληνική πολιτική σκηνή, τα πρόσφατα γεγονότα με την “Χρυσή Αυγή”, έρχονται να τους διαψεύσουν ολοκληρωτικά. Ο εφυσηχασμός που επικρατούσε στις κυβερνητικές πολιτικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της κρίσης ήταν όχι μόνο εκνευριστικός αλλά και επικίνδυνος. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι αυτοί που καλοέβλεπαν και πολιτική συνεργασία με μια “σοβαρή” Χρυσή Αυγή στο άμεσο μέλλον. Ξαφνικά η δολοφονία Φύσσα άλλαξε τα δεδομένα και τις εκτιμήσεις. Ανακαλύφθηκε ότι τα πλοκάμια που είχε εκτείνει η οργάνωση αυτή είχαν φθάσει πολύ βαθιά στους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, σε μια μερίδα του επιχειρηματικού κόσμου και σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας ιδιαίτερα εκεί όπου απουσιάζει η γνώση και κυριαρχεί ο αποκλεισμός. Έστω και αργά οι συλλήψεις της ηγεσίας ήταν επιβεβλημένες γιατί μπορεί να μη εξαρθρώνουν το φαινόμενο αλλά οπωσδήποτε ανακόπτουν τη δυναμική του.