ΠΕΡΙ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ
Απορίας άξια πολλά από τα τρέχοντα πολιτικά και οικονομικά δρώμενα. Πολλά μάλιστα είναι και θυμού και οργής άξια, αλλά η συγγραφική ευγένεια απαιτεί αυτοσυγκράτηση.
Αφήνω στην άκρη προς το παρών τα θέματα που αφορούν τις σχέσεις της χώρας με την Τουρκία, αφήνω στην άκρη τα θέματα που αφορούν τον μετριασμό και την χαλάρωση της μνημονιακής επιτήρησης τον Αύγουστο. Ούτε το λεγόμενο «μακεδονικό» και οι διαπραγματεύσεις που το αφορούν θα αναλυθούν εδώ ακόμα σε ανώριμη κατάσταση τελούντα.
Εκείνο αντίθετα που θα τύχει του ενδιαφέροντος μου είναι το θέμα των δεκατριών περιφερειακών συμβουλίων ανάπτυξης που ξεκίνησε και μάλλον ολοκλήρωσε η τρέχουσα κυβέρνηση. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσω και το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης που θα καταθέσει το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το οποίο διευθύνεται από τον αρμόδιο υπουργό Τσακαλώτο.
Η κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα αυτή την ιστορική συγκυρία είναι τραγική. Ο κοινωνικός σχηματισμός έχει πάρει την μορφή της Γκουέρνικα του Πικάσο. Πολυτεμαχισμένος και αποδομημένος με λειτουργίες στην ελάχιστη κλίμακα επιτρέπουν όλα σχεδόν τα μέρη του να συγκρούονται μεταξύ τους και να απομορφώνουν το σύνολο και την αναγκαιότητα του. Από διάφορα κοινωνικά και πολιτικά μέρη τίθενται κάποιοι στόχοι αλλά τα ακατάλληλα μέσα που επιλέγονται τελικά τους ακυρώνουν. Οι άνθρωποι είναι χωρίς προσανατολισμό και έτοιμοι να προχωρήσουν σε επιλογές που θα αποδειχθούν ξανά λανθασμένες. Εργασιακά, επαγγελματικά και οικονομικά η εικόνα της χώρας είναι πρωτοφανέρωτα παραμορφωμένη. Και στο παρελθόν υπήρξαν ζοφερές καταστάσεις εν καιρώ ειρήνης αλλά η διατηρημένη συνοχή του κοινωνικού ιστού δεν επέτρεπε αυτήν την προϊούσα αποδόμηση που βιώνει σήμερα ο τόπος.