ΟΙ «ΠΕΡΙΤΟΙ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΕΣ»
Η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Πέρα από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης της πρώτης δεκαετίας που βιώσαμε και ακόμα ζούμε οι μετακινήσεις τεράστιων αριθμών πληθυσμών από τα ανατολικά και νότια προς τα δυτικά και βόρεια δεν φαίνεται να έχουν τελειωμό.
Τι είναι αυτό που υποκινεί αυτές τις μετακινήσεις; Ποιοι παράγοντες θεωρούνται οι υποκινητές αυτών των φαινομένων;
Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, είναι διεθνές. Αν θα ήθελε κανείς να προχωρήσει σε κάποια αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού θα έπρεπε να οικοδομήσει μία πολιτική ξεκινώντας από την ανεύρεση, διατύπωση και αποδοχή των αιτιών. Αν αντιθέτως θα ήθελε να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα του τότε θα εφάρμοζε μία πολιτική η οποία στην καλύτερη περίπτωση θα ανέβαλε το εκρηκτικό του ξέσπασμα για λίγα τέρμινα.
Δυστυχώς από ολόκληρο τον αναπτυγμένο κόσμο δηλαδή το βορά και τη δύση, οι πολιτικές που εφαρμόζονται ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία είναι δηλαδή συμπτωματικές και άρα αναποτελεσματικές μακροπρόθεσμα.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες ή και τα εκατομμύρια των πληθυσμών που μετακινούνται εδαφικά προέρχονται από τις «άνυδρες» οικονομικά περιοχές του πλανήτη. Από τις υποανάπτυκτες χώρες ή τις κατ’ εφημισμόν αναπτυσσόμενες περιφερειακές ζώνες. Οι μεγάλες αιτίες που διαμορφώνουν το πλαίσιο αυτών των μετακινήσεων είναι θα έλεγα πέντε:
- Οι κεφαλαιακές υπέρ συγκεντρώσεις και οι οικονομικές ανισότητες που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία είκοσι χρόνια στον έσχατο βαθμό,
- Ο υπέρ πληθυσμός των χωρών του υπανάπτυκτου ημισφαιρίου του πλανήτη και η ταυτόχρονη υπογεννητικότητα του αναπτυγμένου άλλου,
- Η κλιματική αλλαγή που δημιουργείται από την υπέρ μόλυνση της ατμόσφαιρας από ορισμένες μεγάλες ποσοτικά οικονομίες ένθεν και ένθεν,
- Από τη διαφθορά των ελίτ των υπανάπτυκτων χωρών που είναι ανίκανες να συγκρατήσουν τους τοπικούς πληθυσμούς εντός των συνόρων τους,
- Από την διεξαγωγή των περιφερειακών πολέμων, τις περισσότερες φορές εμφυλίων αλλά και εξωτερικά υποκινούμενων.
Οι παράγοντες αυτοί είναι φυσικά ιεραρχημένοι και κάποιοι απ’ αυτούς είναι οι παραγωγοί των άλλων αλλά δεν θα μπω εδώ σ’ αυτή τη συζήτηση. Εκείνο που θα τονίσω είναι ότι η αντιμετώπιση τους απαιτεί την παρέλευση χρόνου αλλά και το σπουδαιότερο που απαιτεί είναι η πολιτική βούληση των κυβερνήσεων των αναπτυγμένων κρατών να ανακατανείμουν τα σημεία της παγκόσμιας και περιφερειακής ισορροπίας ισχύος. Υπό το κράτος των παρόντων συνθηκών αυτό δεν θεωρείται εύκολο, θεωρείται μάλλον αδύνατον.