Ο ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Όταν ο Κλαούζεβιτς έλεγε πως ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο πόλεμος των νομισμάτων θα εκτόπιζε το «διάλογο» των όπλων. Ούτε μπορούσε να φανταστεί ότι η πολιτική θα ταυτιζόταν με τον διεθνή οικονομικό ανταγωνισμό, χάνοντας το παραδοσιακό της περιεχόμενο. Κι όμως η διεθνής πραγματικότητα διαμορφώνεται κάτω από τις απαιτήσεις που θέτει η οικονομική υπερεπέκταση και η διακυβέρνηση οικονομικών ζητημάτων. Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν στοιχείο των προβλέψεων ούτε του Φουκογιάμα (φιλελεύθερη δημοκρατική ειρήνευση), ούτε του Χάντιγκτον (σύγκρουση πολιτισμών), ούτε του Μίνσχάϊμερ, (πολυπολική σύγκρουση).
Και πάλι αποδεικνύεται, πως η υλική πραγματικότητα απόκτησης και διανομής του πλούτου είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Όσο πεζή και αν είναι αυτή η αλήθεια είναι η μόνη ρεαλιστική.
Τα πέντε διεθνή νομίσματα (δολάριο, ευρώ, στερλίνα, γιεν και γουάν) βρίσκονται διαρκώς, από δεκαετίας, σε σχέσεις ανηλεούς ανταγωνισμού. Εκφράζοντας τις εθνικές τους οικονομίες, προσπαθούν ταυτόχρονα να προασπίσουν και να προωθήσουν τα ζωτικά συμφέροντα των χωρών τους. Αφού ένας κλασικός πόλεμος μεταξύ των μειζόνων δυνάμεων δεν είναι πλέον αποτελεσματικά εφικτός για καμία, λόγω της αποτρεπτικής ισχύος της άλλης, η διασφάλιση της κυριαρχίας επιχειρείται μέσω της νέας μορφής του νομισματικού πολέμου. Οι ζώνες νομισματικής κυριαρχίας έχουν τη τάση να συρρικνώνονται και να επεκτείνονται, λόγω των ελεύθερα κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών. Έτσι το πρωτείο του δολαρίου αμφισβητείται και η ισχύς του κινεζικού γουάν επεκτείνεται. Η εναρκτήρια δυναμική του Ευρώ υπονομεύεται και η παραδοσιακή αξιοπιστία της στερλίνας διαβρώνεται. Αλλά στις καθημερινές μάχες των νομισμάτων δεν