Οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας
Η κρίση που μαστίζει την ελληνική οικονομία δεν ξεκίνησε από τότε που εισήλθε στην επιστασία και τον αυστηρό έλεγχο των ευρωπαϊκών μνημονίων. Η έκταση και το βάθος της κρίσης άρχισαν να παίρνουν τις διαστάσεις που έχουν σήμερα από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, τότε δηλαδή που οι ευρωπαϊκές διεργασίες για την ενιαία αγορά και το ενιαίο νόμισμα έθεσαν τους κανόνες συμμετοχής των υποψήφιων χωρών. Η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει τις αναπτυγμένες χώρες στην ιστορική οικονομική τομή και στην ευρωπαϊκή νομισματική ολοκλήρωση που είχαν θεσπίσει. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά οι κυριότεροι προδήλως ήταν και είναι αυτοί που έχουν σχέση με το παραγωγικό δίκτυο της χώρας. Τα μεγάλα ελλείμματα στο εξωτερικό ισοζύγιο δηλαδή των σχέσεων του οικονομικού συνόλου με την διεθνή οικονομία και ειδικά με τις χώρες εκείνες που εξαντλεί το μεγαλύτερο μέρος των εμπορικών του συναλλαγών, αλλά και τα εσωτερικά ελλείμματα μιας δημόσιας οικονομίας που είχε μετατραπεί σε μαύρη τρύπα της οικονομίας, αυτά τα προβλήματα παρά το ότι είχαν μερικώς και τεχνητώς διευθετηθεί πρόσκαιρα προκειμένου η χώρα να ενταχθεί στην ευρωζώνη, οξύνονταν όλο και περισσότερο και αποτέλεσαν τους βασικούς παράγοντες της μεγάλης καταστροφικής περιπέτειας για τους Έλληνες.
Τα εξωτερικά ελλείμματα ερμηνεύονται από το γεγονός ότι η ελληνική παραγωγή έχανε συνεχώς έδαφος ανταγωνιστικότητας στο διεθνή χώρο μειώνοντας όχι μόνο ποιοτικά αλλά και ποσοτικά τον όγκο των εξαγωγών της. Τα δε εσωτερικά ελλείμματα αυτά δηλαδή που αποκαλούνται δημοσιονομικές τρύπες, απεικονίζουν την κατασπατάληση των δημοσίων δαπανών και την υστέρηση των εσόδων που οφείλονται σε παραοικονομικές συμπεριφορές.
Κατά τη δεκαετία του 2000 τα πράγματα επιδεινώθηκαν. Η μείωση της ποιότητας και ποσότητας της παραγωγής είχε ως αποτέλεσμα την διάσπαση των δικτύων εισροών / εκροών ανάμεσα στους βιομηχανικούς κλάδους αλλά και ανάμεσα στους οικονομικούς τομείς. Οι ασυνέχειες αυτές έκαναν να εκτροχιασθεί το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών το οποίο για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά έφθασε σε τόσο υψηλά επίπεδα. Το δημόσιο χρέος ήταν επόμενο ότι θα ξέφευγε από κάθε έλεγχο.