Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Φαίνεται πως υπάρχουν δυνάμεις που βρίσκονται πάνω από τις δυνατότητες ελέγχου και των κυβερνήσεων και των κοινωνιών. Δυνάμεις που κανείς από τους δρώντες δεν ήθελε να υπάρξουν ούτε και να σχηματοποιηθούν. Πέρα δηλαδή από κάθε θέληση και κάθε σκοπό. Οι δυνάμεις αυτές συνθέτουν τον υπερβατολογικό χώρο, για να δανειστώ ένα όρο από τον Κάντ.
Εύλογο είναι να αναρωτηθεί κάποιος «πως τότε δημιουργούνται αυτές οι δυνάμεις;». Αυτές οι δυνάμεις κατά τη γνώμη μου, σχηματίζονται ως φαινόμενο του υπέρ πολλαπλασιασμού των ατομικών βουλήσεων/ αποφάσεων. Το πεδίο είναι πλανητικό και έως ένα ορισμένο σημείο η ένσκοπη βούληση για την επίτευξη ενός έργου είναι αποτελεσματική. Μετά όμως από ένα οριακό σημείο τη λεγόμενη πεπλατυσμένη γραμμή ή κατώφλι, η επανάληψη προκαλεί κατά ένα μεταφυσικό τρόπο συνέπειες που κανείς δεν ήθελε ή δεν επιδίωκε. Το αντίθετο θα έλεγα. Δημιουργείται ένας βρόχος αρνητικής ανάδρασης.
Αυτά τα αποτελέσματα αυτονομούνται από τους δημιουργούς τους και ορίζουν αρνητικά ή και ενίοτε θετικά τις εξελίξεις του συνόλου. Επεξηγώντας περεταίρω θα τολμήσω να πω ότι οι δυνάμεις αυτές δημιουργούνται από τις αντινομίες του Λόγου, εννοώντας, των κακών εκτιμήσεων του ανθρώπινου μυαλού δηλαδή της γνωστικής του ικανότητας που αν δεν ελεγχθεί αυτό κριτικά οδηγεί σε ζημιογόνους εκτροχιασμούς.