ΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ «ΕΛΕΥΘΕΡΟ»
Την παραμονή των Χριστουγέννων η Ε. Ένωση και η Μ. Βρετανία συμφώνησαν τελικά να εκδώσουν μία συμφωνία με τους όρους του χωρισμού τους. Κάτι σαν συναινετικό διαζύγιο ας πούμε. Οικονομικά και πολιτικά, κυρίως όμως οικονομικά, η Βρετανία θα μπορεί να θεωρεί τον εαυτό της απαλλαγμένο από τις υποχρεώσεις που προέκυπταν από την συμμετοχή της στις κοινές πολιτικές της Ένωσης. Απ’ αυτήν την άποψη θα έχει κάποιο όφελος. Από την άλλη όμως οι επιπτώσεις από την διακοπή της ελεύθερης μετακίνησης των εργαζομένων, από την αύξηση του κόστους σπουδών των ξένων φοιτητών και από την μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων σε ευρωπαϊκό έδαφος, μη εξαιρουμένων και πολλών χρηματοοικονομικών, θα κοστίσουν στους βρετανούς μία μεγάλη απώλεια. Βραχυπρόθεσμα έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους οι συντηρητικοί του Τζόνσον και έκριναν ότι το όφελος είναι μεγαλύτερο από το κόστος και όχι μόνο στο οικονομικό αλλά και στο εθνικό ή οποιοδήποτε άλλο επίπεδο.
Από όποια σκοπιά και αν το δει ένας σχολαστικός παρατηρητής θα αποφανθεί συνετά ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να εξαχθούν θετικά ή αρνητικά συμπεράσματα από το Brexit.
Μία πολύ πρώιμη προσέγγιση θα δώσει τη γνώμη ότι η Βρετανία δεν μπορούσε να αναπτύξει τη διεθνή πολιτική της μέσω των στενών ορίων της Ε. Ένωσης στα οποία ήταν σφηνωμένη. Τώρα, είναι αλήθεια, ότι το πεδίο ελευθερίας για άσκηση παγκόσμιας πολιτικής μεγαλώνει.
Επί πλέον η Μ. Βρετανία όπως έχει αποδείξει η ιστορική της πορεία ποτέ δεν θεώρησε τον εαυτό της ευρωπαϊκή δύναμη. Συγκαταλέγονταν όπως υπογράμμιζε ο Μακίντερ, στην ομάδα των θαλασσινών κρατών που σε πολλές περιπτώσεις βρέθηκαν σε σύγκρουση με τα ηπειρωτικά κράτη. Η Μ. Βρετανία τον 20ο αιώνα γνώρισε με μεγάλη σφοδρότητα δύο πολέμους εναντίον της Γερμανίας που σήμερα δεσπόζει κυριαρχικά στις πολιτικές της Ε. Ένωσης. Ακόμα ποιο παλιά, τον 19ο αιώνα, βρέθηκε να αντιμετωπίζει πολεμικά τους Γάλλους εξίσου θανάσιμα.