ΠΕΡΙ ΚΡΑΤΟΥΣ Ο ΛΟΓΟΣ
Το κράτος με την οργανωτική έννοια δεν υπήρχε με την ίδια μορφή που υπάρχει σήμερα στον ιστορικό χρόνο. Οι μορφές που άλλαξε δεν ήταν λίγες αλλά η ουσία του δηλαδή η άσκηση νόμιμης τυπικής εξουσίας πολλές φορές συνοδευόμενη από βία είναι διαχρονική κοινή ιδιότητα του.
Ένας από τους σημαντικούς διανοητές των αρχών του προηγούμενου αιώνα ο Μποζανκέτ είχε περιγράψει το κράτος ως την μοναδική οργάνωση που έχει το δικαίωμα να ασκεί νόμιμη βία, προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς που θέτει. Και άλλοι πολλοί στοχαστές έχουν επιχειρήσει να εντοπίσουν τις αιτίες οι οποίες δικαιολογούν την συνήθη υπακοή των ανθρώπων στους μηχανισμούς του κράτους, άλλοτε με κριτήρια ηθικής συνέπειας και άλλοτες με τα αντίθετα. Για παράδειγμα ο Χέγκελ δεν δίστασε να θεωρήσει και να εξαγγείλει με όλο το κύρος του καθιερωμένου φιλοσόφου ότι το κράτος, εκείνη την εποχή το απολυταρχικό πρωσσικό κράτος του Φρειδερίκου, ήταν η θεϊκή μορφή επί της γης. Επίσης θεωρούσε ότι το θεσπισμένο δίκαιο, που δεν ήταν άλλο από την ατομική βούληση του Μέγιστου συνέπιπτε και με τη δικαιοσύνη, το δίκαιο που θα έπρεπε να ισχύει, στο πλαίσιο μίας αμφισβητούμενης φιλοσοφικής αρχής ότι το πραγματικό είναι και το ορθολογικό.
Αντίθετα κατά τον Αριστοτέλη το κράτος / πόλη ήταν η συλλογική βούληση των πολιτών που μεριμνούσε για την κατοχύρωση προϋποθέσεων που καταλήγουν στο ευ ζήν. Διαφορετικά δεν έχει καμμία σημασία για τους πολίτες να μάχονται για ένα κράτος έξω από αυτό.