Ο ΦΟΡΜΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ
Ομοιάζει με θεατρική παράσταση αλλά δεν είναι! Φαίνεται να είναι σοβαρή εθνική υπόθεση αλλά ο τρόπος που διεξάγεται δεν το επιβεβαιώνει. Οι επικείμενες εκλογές είναι μάλλον ένα τέχνασμα, μια αφορμή για να έρθουν στην επιφάνεια όλα εκείνα τα στοιχεία που εμποδίζουν εμάς τους Έλληνες να επιδιορθώσουμε την κοινωνική μηχανή με την οποία θα ανεβούμε την ανηφόρα των καιρών.
Το 1917 ένας νεαρός τότε Ρώσος, ο Victor Shkovsky, δημοσίευσε ένα δοκίμιο με τίτλο «Η τέχνη ως τεχνική», (Art as device), με το οποίο εισήγαγε τον φορμαλισμό στην λογοτεχνική θεωρία.
Θα μπορούσαμε με μια μικρή παράφραση να πούμε ότι και η πολιτική πλέον είναι μια τεχνική ή καλύτερα μια τυπική τεχνολογία που στηρίζεται σε επουσιώδη στοιχεία εντυπωσιασμού και προσέλκυσης του πρώτου ενδιαφέροντος του παρατηρητή επισκιάζοντας το σημαινόμενο του νοήματος. Ο θεατής, ο ακροατής, ο ψηφοφόρος θα πρέπει να γυρίσει το κεφάλι προς το μέρος μας να δει το δρώμενο ενός ομιλούντος πολιτικού ο οποίος χειρονομώντας, φωνάζοντας, ενίοτε υβρίζοντας τους αντιπάλους του συνιστά ένα παραστατικό γεγονός με αδιευκρίνιστες λογικές καταβολές και συνέπειες. Η φόρμα του σύγχρονου πολιτικού έχει υποκαταστήσει τον νοηματοδοτικό πολιτικό λόγο του παλιού πολιτικού. Η νεότητα, η ωραιότητα, το ντύσιμο ακόμα και το χρώμα των μαλλιών προσελκύει το πρώτο ενδιαφέρον των περισσοτέρων που τελικά γίνεται και το πρώτο κριτήριο επιλογής τους. Αυτή η απόσπαση της μορφής από το περιεχόμενο, της φόρμας από το νόημα, πολλές φορές συντελείται και με βίαιο τρόπο καθηλώνοντας σε νοητική ακινησία, για να μη πω παραλυσία, τους παρατηρητές με αποτέλεσμα τον θρίαμβο της εξωτερικότητας δηλαδή του συσκευαζόμενου πολιτικού προϊόντος παρά του ίδιου του περιεχομένου του. Αυτό θα το ονομάσουμε χυδαίο φορμαλισμό της σύγχρονης πολιτικής κόντρας, σε αντίθεση με τον λογοτεχνικό φορμαλισμό, που έχει την ικανότητα να φέρει οδυνηρό εκτροχιασμό από την κανονικότητα της πολιτικής αντέγκλησης που γνωρίζαμε ιστορικά.