- Μα πως είναι δυνατόν να είμαστε εδώ που είμαστε; Ρώτησε ο Κώστας το φίλο του Νίκο ενώ ρούφαγε τον καφέ του.
- Όχι μόνο η αγοραστική δύναμη κατέρρευσε αλλά και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μουρμούρισε, ενώ ο φίλος του κοίταζε την κίνηση στο δρόμο.
Οι δυο τους ήταν φίλοι για σαράντα χρόνια και βάλε… από τότε που φοιτούσαν στα πανεπιστήμια στο εσωτερικό και εξωτερικό. Συνταξιούχοι τώρα και μετά από πετυχημένη καριέρα δεν περίμεναν ότι θα αντιμετώπιζαν την ατομική και συλλογική ήττα στο τελευταίο μέρος της ζωής τους.
Στη προσωπική τους ζωή δεν ήταν λίγες οι φορές που ξέμειναν από χρήματα, δηλαδή βίωσαν την οδύνη της χρεοκοπίας. Στο Παρίσι ο Κώστας λίγο πριν τελειώσει το μεταπτυχιακό του είχε αδειάσει κυριολεκτικά από ρευστό και οι γονείς του στην Αθήνα αδυνατούσαν να τον βοηθούσαν.
- εντάξει και τι έκανες για να ανταπεξέλθεις ρώτησε ο Νίκος.
- Ό,τι θα έκανες και συ, και όλοι οι εχέφρονες…
- δηλαδή άρχισες να ψάχνεις για εργασία εδώ και κει.. έτσι δεν είναι..
- ακριβώς και μάλιστα χωρίς να αφήσω τις υποχρεώσεις μου στο πανεπιστήμιο. Απλώς άλλαξα τους ρυθμούς ασχολιών στην ημέρα μου. Αύξησα τους ρυθμούς.. και δούλευα και έγραφα την εργασία μου και όλα τ’ άλλα..
- αυτό λέγεται εντατικοποίηση αντέτεινε ο Νίκος, που πάει καμιά φορά ενάντια στην ψυχολογία..
- καλά τώρα…όταν έχεις ανάγκες βίου προσαρμόζεται και η ψυχολογία σου και όταν μάλιστα βλέπεις ότι τα καταφέρνεις η ψυχολογία σου ανεβαίνει…ένιωθα περίφημα αγαπητέ μου.. άλλωστε αυτό ήταν παροδικό… ωστόσο τα κατάφερα μια χαρά και ξεχρέωσα όποιον είχα φεσώσει στο παρελθόν…
Το βλέμμα του Νίκου χάθηκε από τον αισθητό κόσμο…Σκεφτόταν τη δική του. περίπτωση…κοίταξε πίσω στο παρελθόν και ακόμα εκείνη η τραχιά γεύση του ανεβαίνει στο στόμα.. ..
Λονδίνο 1975. Βροχή και υγρασία όπως πάντα. Ακίνητος μπροστά σε ένα καφέ κοντά στη Trafalgar sq. Μόλις είχε πάρει στα χέρια του χίλιες λίρες δάνειο από έναν επαγγελματία δανειστή με απίθανο επιτόκιο. Ήταν ανοικτός και σ' άλλες πλευρές. Στην Ελλάδα η μέθη της Δημοκρατίας στα ύψη.
Τα ποσά που χρώσταγε βέβαια δεν ήταν μεγάλα αλλά για έναν φοιτητή η πίεση που ασκούσαν ήταν ανυπόφορη. Ο ίδιος με τις περιορισμένες δυνατότητες σχετικοποίησης των δεδομένων που διέθετε τότε, η κατάσταση του τον οδηγούσε σε σκέψεις αυτοχειρίας. Ευτυχώς την απέφυγε.
- δεν μου έχεις πει ποτέ, γιατί έφθασες ως εκεί, τον ρώτησε ψύχραιμα ο Κώστας.
Ο Νίκος αναστέναξε και έβγαλε το χέρι του από την τσέπη.
- Από νεανικές ηλιθιότητες είπε. Ήθελα να εντυπωσιάσω στην Μισέλ που υπέρ αγαπούσα και να δείχνω ότι κατάγομαι και εγώ από πλούσια οικογένεια. Διαφορετικά φοβόμουν ότι θα μ’ εγκατέλλειπε.. (Γέλασε άκακα).
Η συμπεριφορά μου ήταν αστόχαστη και εντελώς επιπόλαιη. Γελοίος αισθανόμουν και αγωνιούσα μήπως και αποκαλυφθεί η αλήθεια. Έκρυβα ό,τι μπορούσα και παραποιούσα τα δεδομένα μου. Στο τέλος φυσικά αποκαλύφθηκαν όλα και ήρθε το τέλος της σχέσης μας..
- κακομοίρη μου.. τον ειρωνεύτηκε ο Κώστας...
- ευτυχώς που έγινε έτσι γιατί μετά γνώρισα την Κάτια και κάναμε την οικογένεια μας... Αλλά το σημαντικό δεν είναι η διάλυση εκείνης της σχέσης με την Αγγλίδα όσο η κατάσταση που βρέθηκα καθόσον ήμουν χρεωμένος ως το λαιμό.
- Τι σου είχε συμβεί, δηλαδή, εξηγησέ μου.
- Κοίτα έχασα όλους τους φίλους μου κα' αρχήν γιατί τους χρωστούσα μικροποσά. Δεχόμουν εκβιασμούς απ' αυτούς που χρωστούσα μεγάλα ποσά, δηλαδή τι μεγάλα; αλλά για το επίπεδο τους εισοδήματος μου ήταν μεγάλα τότε.
- Και τι έκανες για να ξεχρεώσεις, ρώτησε ο φίλος του.
- Στην αρχή κατάφερα να συμμαζέψω τα κομμάτια του εαυτού μου που είχα χάσει από την επέλαση του “έρωτα”. Μετά άρχισα να αναζητώ δουλειά εδώ και εκεί...Τελικά ό,τι εύρισκα ήταν παραδοσιακό και μικρό για τις ανάγκες μου με μικρές αμοιβές.. Σκέφτηκα να καινοτομήσω και τι λες πως έκανα;
- Όχι δεν μπορώ να φανταστώ.
- Άκου τότε. Επειδή όπως ξέρεις ήμουν καλός στα μαθηματικά, και είμαι ακόμα βέβαια, αναλάμβανα εργασίες φοιτητών από το πανεπιστήμιο μου ή και από άλλα, μέσω αγγελιών, οι οποίοι φοιτητές με πλήρωναν αδρά. Πτυχιακές εργασίες έως και μεταπτυχιακές έτυχε να μου αναθέτουν ιδιαίτερα κάτι Κινέζοι και Ινδοί οι οποίοι ήταν πλούσιοι. Δούλευα μέρα και νύκτα για δύο ολόκληρα χρόνια και έτσι κατάφερα να απαλλαγώ απ' τους δανειστές μου αλλά και να συνεχίσω αυτή τη δουλειά έως ότου τελειώσω τελικά και το μεταπτυχιακό μου. Οι γονείς μου στην αρχή τα είχαν χάσει από την αγωνία τους γιατί δεν ήξεραν τι ήταν αυτό που μου έφερνε τόσα λεφτά αλλά στο τέλος ένιωσαν υπερήφανοι. Άσε ότι με τις γνώσεις που πήρα από την ποικιλία των εργασιών που εκπονούσα για τους “πελάτες” μου εμπλούτισα τις γνώσεις μου, τις εξειδίκευσα και μετά όταν ήρθα στην Ελλάδα τις μετέτρεψα σε χρήμα..
- Τι λες βρε φίλε μου! Ο Κώστας δεν έκρυβε την έκπληξη του και αυτός.
- Η τεχνική εκπόνησης, η μέθοδος και οι ανεύρεση των πηγών, ήταν πράγματα που έμαθα τότε, από τις εργασίες. Έτσι έγραψα και τα βιβλία μου εδώ και άντλησα και από εκεί κομπόδεμα.. Ωραία δεν ήταν....
- Τώρα όμως τι τα θες... όλα πήγαν χαμένα γιατί η κρίση που βιώνουμε αγαπητέ μου δεν θα μας αφήσει ούτε τη μικρή σύνταξη μας ούτε τα αποθέματα μας, αναστέναξε ο Κώστας.
- Μη το λές,. Αν αποφασίσουμε να μπούμε στο δρόμο της καινοτομίας δεν φοβάμαι κανέναν δανειστή, ούτε και κανέναν εθισμό. Αρκεί να το αποφασίσουμε. Ο Νίκος δεν ήταν σίγουρος γι΄ αυτό ούτε και Κώστας γιατί είχαν μάθει αρκούντως τόσα χρόνια ότι ο Έλληνας αγαπά και να κλαδεύει το κλαδί που τον στηρίζει..