ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΡΩΣΙΑΣ
Το καθημερινό «πρόσωπο» της Κωνσταντινούπολης είναι πολύβουο και πολυπληθές. Πολύχρωμα στοιχεία κινούνται ανοργάνωτα σε κάθε κατεύθυνση και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις καθαρά, ιδίως αν κοιτάς από ψηλά, αν αυτά είναι άνθρωποι, αυτοκίνητα, πλοία, βάρκες, τροχήλατες άμαξες ή καλυμμένες μουσουλμάνες γυναίκες. Στις μεγάλες κλειστές αγορές, οι οσμές από μπαχάρια, έτοιμα φαγητά και ανθρώπινα σώματα αναμειγνύονται με φωνές μικρεμπόρων που κραυγάζουν για την πραμάτεια τους, μεγαφώνων ανατολίτικης μουσικής και τουριστών που προσπαθούν να συνεννοηθούν. Παραποιημένα δυτικότροπα και ανατολίτικα στοιχεία αναμειγνύονται σε μία προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας πολιτιστικής εκδοχής. Τα ραπίσματα των αισθήσεων που προκαλούν όλα αυτά γίνονται διαρκές χάδι όταν τα μάτια σου ανυψώνονται και αντικρίζουν τα χρώματα του Βοσπόρου και τους κυματισμούς του Μαρμαρά.
Δεν υπάρχουν ιστορικά μνημεία παρά μόνο ιστορικές μνήμες που αναβλύζουν από τις μεγαλειώδεις βυζαντινές εκκλησίες και κυρίως από την Αγιά Σοφιά. Στα στενά σοκάκια του Πέραν και της Γενουάτικης συνοικίας περιφέρονται φαντάσματα που ακόμα συναλλάσσονται με εμπορεύματα και μεταξωτά υφάδια καθώς και οπλισμένοι έφιπποι ιππότες που σπαθίζουν τον αέρα τραγουδώντας “τη υπερμάχω”, περιπαίζοντας τη μοίρα ειρωνικά, αρνούμενοι να της παραδοθούν.
Δεκαπέντε εκατομμύρια ανθρώπινα όντα, χωρίς τους ξένους τουρίστες και τους “λοιπούς εξ' ανατολών”, περιφέρονται στο έδαφος και τις θάλασσες της Πόλης, συνδεδεμένα με τα κτίσματα και τα κάθε είδους καράβια, δίχως να είναι ξεκάθαρο αν τα πρώτα είναι σημαντικότερα για την πολιτική εξουσία από τα δεύτερα. Όλα ένα απρόσωπο άθροισμα που προκαλεί μάλλον την αδιαφορία της Ιστορίας, αλλά το ύψιστο ενδιαφέρον των μικρών συμφερόντων.
Στο βόρειο άκρο του κάθετου γεωπολιτικού άξονα απλώνεται νωχελικά η Μόσχα. Εξίσου μεγάλη ιστορικά, θαμπή, ψυχρή και κουρασμένη από τις τελευταίες ιλλιγγειώδεις αλλαγές που την συνάρπασαν ανυπομονεί να μπει και πάλι στη τροχιά της μεγάλης ιστορίας. Ανοιχτόχρωμα πρόσωπα, υψιτενείς φιγούρες, λεπτά χαρακτηριστικά, το “ξανθό γένος” βρίσκεται στην αντίπερα όχθη του γεννετικού ιδιώματος από τους τουρκογενείς και τουρκομάνους ανατολίτες.