Ο ΤΟΜΕΑΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ
Όλοι γνωρίζουν ότι η ελληνική οικονομία βρίθει προβλημάτων. Προβλημάτων διάρθρωσης, προβλημάτων αποτίμησης αξιών, κατανομής, κατανάλωσης και παραγωγής. Το συνολικό χρέος το αφήνουμε να εξεταστεί ως άμεση συνέπεια των προβλημάτων αυτών.
Για να αντιμετωπίσει κανείς τέτοιου είδους προβλήματα χρειάζονται οι κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις που θα συστήσουν τη βάση πάνω στην οποία θα στηριχτεί το σύνολο των διορθωτικών παρεμβάσεων. Και οι προϋποθέσεις αυτές δυστυχώς δεν υπάρχουν αλλά και ούτε πρόκειται να υπάρξουν αφού οι αρμόδιοι χαράκτες πολιτικής δεν δείχνουν να το αντιλαμβάνονται.
Κατά την γνώμη μου αυτού του είδους των διαρθρωτικών προβλημάτων δεν μπορεί να τα επιλύσει η λειτουργία της αυτορυθμιζόμενης αγοράς. Αυτό τουλάχιστον έχει αποδείξει περίτρανα η διεθνής οικονομική και πολιτική εμπειρία και τώρα και στο παρελθόν. Απαιτείται σοβαρή και μελετημένη παρέμβαση της κυβέρνησης σε συνεργασία με τις κοινωνικές οργανώσεις, τις πολιτικές δυνάμεις και τους οικονομικούς θεσμούς. Και όχι στο διάστημα μιας κυβερνητικής θητείας. Κάτι τέτοιο όμως όπως επίσης γνωρίζουμε δεν βρίσκεται μέσα στη κουλτούρα της πολιτικής σκέψης και δράσης.
Έτσι αφήνεται όλη η υπόθεση στη λειτουργία της αγοράς, η οποία σημειωτέο και αυτή βρίθει προβλημάτων. Και η αγορά υποδεικνύει αβασάνιστα και άκριτα ως αντιμετώπιση των προβλημάτων την διέξοδο της τουριστικής ανάπτυξης. Ο εισερχόμενος τουρισμός όλων των μορφών λόγω των φυσικών και άλλων πρωτογενών πλεονεκτημάτων, καθώς και της ιστορικής κληρονομιάς, που εμφανίζει η Ελλάδα προσφέρει βραχυπρόθεσμα μια ευκαιρία στην ελληνική οικονομία να αυξήσει τα ποσοστά μεγέθυνσης, να κλείσει τα εξωτερικά ελλείμματα και να δημιουργήσει εθνικό και επιχειρηματικό εισόδημα.