Η ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΙΕΝΕΞΗ ΚΙΝΑΣ – ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ.
(Α’ Μέρος)
Τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από την εμπορική κρίση των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου; Που μπορεί να οδηγήσει; Είναι πιθανή μία κλιμάκωση που θα φέρει την παγκόσμια οικονομία σε βαθιά ύφεση;
Η καθημερινή αρθρογραφία εξαντλείται δυστυχώς στην παρουσίαση κρίσεων και σχολίων που αφορούν στις δηλώσεις ηγετών ή αξιωματούχων των δύο χωρών χωρίς να ανατρέχει στην εξέταση του μεγάλου ιστορικού βάθους που περικλείει το θέμα.
Η Κίνα πάντα θεωρούσε τον εαυτό της αύταρκες και επαρκές σύνολο, ικανό να εκθρέψει το πληθυσμό της χωρίς την άντληση πόρων από τον υπόλοιπο πόρο.
Κατά μία αναλογία το ίδιο συνέβαινε και με τις ΗΠΑ όπου ο εξωτερικός τομέας της οικονομίας της είναι χαμηλότερος από πολλές χώρες του δυτικού ημισφαιρίου.
Αλλά οι αφετηρίες των σχέσεων του δυτικού και του κινεζικού κόσμου ξεκινούν από πολύ παλιά και η ιστορία που έχει συσσωρευθεί αξίζει να θεωρηθεί ως το λειτουργικό υπόβαθρο των σημερινών διενέξεων και των εμπορικών προστριβών.
Για να απεικονισθεί πλήρως το σημερινό φάσμα των σχέσεων των δύο χωρών θα πρέπει να ανατρέξουμε τέσσερις αιώνες πριν, στο βαθύ παρελθόν όπου οι ιστορικές συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές αλλά όχι τόσο ώστε να έχουν εξαλειφθεί πλήρως οι συνέπειες τους στο παρόν.
Το 1571 και συγκεκριμένα στις 24 Ιουνίου ο Minguel Lopes de Legazpi έφθασε στη Μανίλα των Φιλιππίνων με λίγα πλοία και την κατέλαβε. Δήλωσε ότι είναι έδαφος της νέας Ισπανίας και ότι αυτό ανήκει στο Ισπανικό βασίλειο. Την κυριαρχία στην περιοχή ασκούσε ο σουλτάντος του Μπρουνέι ο οποίος και απομακρύνθηκε. Επίσης και αυτό είναι το κυριότερο εκτόπισε και τους κινέζους έμπορους που δρούσαν στην περιοχή και οι οποίοι δεν είχαν την κυβερνητική υποστήριξη.
Την ίδια περίοδο, δύο μήνες αργότερα του ίδιου έτους, 7 Οκτωβρίου, η ιερή Συμμαχία υπό την ηγεσία της Ισπανίας κατόρθωσε να περιορίσει την δύναμη των Οθωμανών στη Μεσόγειο, στη μάχη της Ναυπάκτου. Μετά τη πτώση της Πόλης το 1453 ήταν η πρώτη φορά που χριστιανικές δυνάμεις κατάφεραν να επιβληθούν επί των μουσουλμανικών. Η Ιταλία απαλλάχτηκε από την απειλή της Οθωμανικής επέμβασης. Η πτώση της Κωνσταντινούπολης είχε ταυτόχρονα ως αποτέλεσμα να διακοπούν οι εμπορικές διελεύσεις από την Δύση προς την Ανατολική Ασία και γενικά προς την Ανατολή. Η αναζήτηση νέων εναλλακτικών δρόμων οδήγησε στην ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο.
Με την νίκη, έστω και περιορισμένη, των Χριστιανικών δυνάμεων της Δύσης επί των Οθωμανών οι Ισπανοί ανέπτυξαν και μετέτρεψαν το λιμάνι της Μανίλα σε μεγάλο εμπορικό κόμβο. Συγκέντρωναν και μετέφεραν στη Δύση πολύτιμους λίθους από την Ινδία, μπαχαρικά από την Ινδονησία και κυρίως μετάξι και πορσελάνη από τη Κίνα.
Το κινεζικό μετάξι και τα είδη πορσελάνης ήταν είδη πολυτελείας και γινόταν περιζήτητα από τα σαλόνια της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας. Ρούχα, φορέματα και ρόμπες από μετάξι στόλιζαν τα μεγάλα παλάτια της Ευρώπης προερχόμενα από την Ανατολή.