Περί Εθνικού Σχεδίου και οικονομικής πολιτικής

Η κατάσταση από την οποία διέρχεται η χώρα και ειδκότερα η ελληνική οικονομία, δεν είναι ούτε νέα ούτε πρωτόγνωρη. Και άλλες φορές στην ιστορική μας διαδρομή περάσαμε από παρόμοια στενά και μάλλον πολύ χειρότερα και καταφέραμε να διέλθουμε νικηφόρα. Η περίοδος μετά τη κατοχή το 1945, για παράδειγμα, έφερε πολύ περισσότερη οδύνη από τη σημερινή και όμως η χώρα στάθηκε στα πόδια της σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα.

Το σημερινό πρόβλημα έχει δύο πλευρές. Την αντικειμενική και την υποκειμενική. Όταν πάμε να δούμε τις πτυχές της αντικειμενικής κατάστασης, ανακαλύπτουμε πραγματικά μεγάλες ρωγμές στη συνοχή τους αλλά με τη χρήση των κατάλληλων οικονομικών και πολιτικών εργαλείων, μπορούμε να εξασφαλίσουμε επιδιορθώσεις. Όταν όμως πάμε να δούμε την υποκειμενική πλευρά, τότε ανακαλύπτουμε, χάσματα κατανόησης και ερμηνείας της κρίσης, από τους ειδήμονες, που η αντιμετώπιση τους δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Πρώτα απ' όλα και μέχρι τώρα, ακούγαμε από τους πολιτικούς ιθύνοντες να διαπληκτίζονται εγωϊστικά για την εικόνα και τη ταυτότητα της κρίσης. Μερικοί θεωρούσαν ότι η κρίση οφείλεται στην έλλειψη ρευστότητας, μερικοί άλλοι ότι οφείλεται στη διαφθορά των πολιτικών, κάποιοι άλλοι ότι οφείλεται στα υψηλά επίπεδα των αμοιβών της εργασίας και οι περισσότεροι ότι την ευθύνη τη φέρει το αδηφάγο κράτος και το υπεράριθμο προσωπικό που το υπηρετεί.

Μου θυμίζει εκείνη την ιστορία όπου μια ομάδα τυφλών ήταν σκαρφαλωμένη πάνω σ' ένα ελέφαντα και ο κάθε ένας κρίνοντας από το μέρος του σώματος του ζώου στο οποίο καθόταν προσπαθούσε να καταλάβει περί τίνος πρόκειται.

Παγκόσμια Κρίση Τροφίμων

Αν οι δημοσιονομικοί λογαριασμοί των κρατών των αναπτυγμένων χωρών εμφανίζουν πληθώρα προβλημάτων που η τρέχουσα κρίση τα μετατρέπει σε άκρως δισεπίλυτα, αυτό δεν σημαίνει ότι τα άλλα παγκόσμια υποσυστήματα παραμένουν υγιή. Οι πιστωτικές αγορές είναι απελπιστικά ανορθολογικές, το παγκόσμιο εμπόριο βρίθει αντιφάσεων, οι αγορές πετρελαίου βρίσκονται στο έλεος της κερδοσκοπίας και το σύστημα παραγωγής και διανομής τροφίμων διέρχεται μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία του.

Η επισιτιστική κρίση απειλεί τεράστιες μάζες πληθυσμών σε ολόκληρο το κόσμο μη εξαιρουμένων και των αναπτυγμένων χωρών.

Οι κοινωνικές εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις στην Αφρική, οι ευρωπαϊκές πολιτικές στον αγροτικό τομέα, κλπ, οδήγησαν τις τιμές των τροφίμων σε τρομακτικά υψηλά επίπεδα. Επίπεδα που εμφανίζονται για πρώτη φορά από το 1845. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε ο FAO, (food and agriculture organization), κατά το τελευταίο έτος, η τιμή του καλαμποκιού αυξήθηκε κατά 52%, του σιταριού κατά 49% και της σόγιας κατά 28%. Μόνο από τις αυξήσεις αυτές 44 εκατομμύρια επιπλέον άνθρωποι βρέθηκαν κάτω από τη γραμμή της φτώχειας ακόμα και σε αναπτυγμένες χώρες που ανήκουν στη ομάδα των είκοσι μεγάλων οικονομικών δυνάμεων όπως η Αυστραλία.

 ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ - ΗΘΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

Η κατάρρευση του διπολικού συστήματος ισχύος, με τη πτώση του τείχους του Βερολίνου, εγκαινίασε μια νέα εποχή στις διεθνείς σχέσεις και στις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές. Η διάλυση της σοβιετικής ηγεμονίας, δεν μετέβαλε μόνο την ιεραρχία της πολιτικής ισχύος στον πλανήτη αλλά αναδιαμόρφωσε και την πολιτική γεωγραφία της κρατικής ταξινόμησης. Νέα κράτη εμφανίσθηκαν καταργώντας τις παλιές ισορροπίες της πολιτικής ιεράρχησης. Έθνη και εθνότητες, φυλές και μειονότητες, επιθυμούν να συγκροτήσουν πολιτική ταυτότητα έτσι ώστε να συμμετάσχουν με ευνοϊκότερους όρους στη νέα οικονομική και πολιτική τάξη που διαμορφώνεται παγκοσμίως. Η διαδικασία της νέας ιστορικής διαμόρφωσης μοιάζει με κινούμενη δύνη που εμπλέκει ετερογενή εθνολογικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά στοιχεία δημιουργώντας ένα νέο μείγμα που πολύ συχνά αποδεικνύεται εκρηκτικό, επιθετικό, καταστροφικό.

ΣΤΟΧΟΙ – ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Οι στόχοι του «Κέντρου Μελετών των Οικονομικών Κρίσεων και της Διεθνούς Ασφάλειας», είναι πολυσχιδείς και πολυεπίπεδοι. Κυρίως αφορούν στη μελέτη του διεθνούς και εθνικού περιβάλλοντος όταν αυτοί οι χώροι βρίσκονται σε κατάσταση ανισορροπίας, δηλαδή σχεδόν πάντοτε.

Οι οικονομικές κρίσεις, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, οι αλλαγές πολιτικών καθεστώτων, οι περιφερειακές συγκρούσεις, οι τρομοκρατικές δράσεις, οι περιβαλλοντικές και κλιματικές πιέσεις, η σπατάληση και ο άδικος σφετερισμός των φυσικών και ανθρώπινων πόρων από μικρές ομάδες πλούτου, οι μεγενθυνόμενες ροές μεταναστών, η φτώχεια και η πενία, το οργανωμένο έγκλημα , η αντικεμενοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων και η υλιστική κουλτούρα του υπερκαταναλωτισμού, αποτελούν τις βασικές τάσεις της παγκόσμιας ανθρώπινης «συμβίωσης» και οι οποίες αν βαθύνουν λίγο ακόμα θα επιτύχουν μια μεγαλοπρεπή στροφή της Ιστορίας προς τον Μεσαίωνα.