humanact.gr

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ή ΛΙΤΟΤΗΤΑ - Η ολότητα της οικονομίας

E-mail Εκτύπωση PDF
Ευρετήριο Άρθρου
ΑΝΑΠΤΥΞΗ ή ΛΙΤΟΤΗΤΑ
Οι όροι Ανάπτυξης
Η ολότητα της οικονομίας
Όλες οι Σελίδες


Επισκοπώντας τους αναπτυξιακούς παράγοντες και τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την προσδοκώμενη πρόοδο θα υπογραμμίζαμε τις ακόλουθες περιοχές:

  • κυβερνητική πολιτική ρυθμίσεων και υποστηρικτικών μέτρων

  • πολιτική σταθερότητα

  • εγχώριος σχηματισμός κεφαλαίου

  • ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού και ορθολογική κατανομή του εκεί όπου είναι διαθέσιμοι οι φυσικοί και συγκριτικοί πόροι

  • πιστωτική και δημοσιονομική σταθερότητα

  • εξυπηρετούμενος δαμεισμός

  • ευνοϊκή πολιτική εξαγωγών

  • ξένες άμεσες επενδύσεις

  • λειτουργικό και αμερόληπτο κράτος

  • σταθερό και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα

  • απρόσκοπτη κίνηση των παραγωγικών συντελεστών

  • υποδομές, τεχνολογία και εγχώρια τεχνογνωσία

  • σταθερό νόμισμα με ισοτιμία έναντι των ανταγωνιστικών νομισμάτων που αποτιμά την παραγωγική ισχύ

  • εταιρική διακυβέρνηση επιστημονικού τύπου και

  • εργασιακές σχέσεις που αναταμοίβουν την εργασία όχι μόνο με κριτήριο την παραγωγική απόδοση αλλά και την κοινωνική ισορροπία.

Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία αν αυτοί οι δεκαπέντε παράγοντες εντοπίζονται στο πλαίσιο ενός οικονομικού συστήματος όσο οι σχέσεις που διαπλέκουν μεταξύ τους.

Και αυτές οι σχέσεις δεν θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικές αλλά συμπληρωματικές, ανεξάρτητες μεταξύ τους αλλά εξαρτημένες και μάλιστα με υψηλό συντελεστή συσχέτισης.

Για παράδειγμα αν είναι αναγκαίες οι ξένες άμεσες επενδύσεις και όχι οι επενδύσεις χαρτοφυλακίου, θα πρέπει να συσχετισθούν θετικά με τους εγχώριους αναπτυξιακούς παρόγοντες, όπως η κρατική λειτουργικότητα και η εργασιακή ηθική, για να αποδώσουν μακροπρόθεσμα αποτολέσματα. Διαφορετικά αν δηλαδή λειτουργήσουν ξενωμένα από τους άλλους ενδογενείς παράγοντες τότε η αποτελεσματικότητα τους θα έχει βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα και η χώρα δεν πρόκειται να ξεπεράσει ούτε τη κρίση της ούτε την χρόνια καθυστέρηση. Τα ξένα κεφάλαια, έχει αποδείξει η διεθνής εμπειρία, θα απομυζούν τους εθνικούς πόρους και η αναπαραγωγή του ζεύγους αναπτυγμένες χώρες / υπανάπτυκτες χώρες θα διαιωνίζεται.

Η ύπαρξη κενών (gaps) ανάμεσα στο πλέγμα των συσχετισμένων μεγεθών οδηγεί νομοτελειακά στη διεύρυνση τους και όχι στην γεφύρωση τους έστω και αν ξένο κεφάλαιο καλύψει προσωρινά το κενό μεταξύ αποταμίευσης και επένδυσης. Ή το κενό ανάμεσα στο ύψος δανειοδότησης και ικανότητας εξυπηρέτησης του, κλπ. Βέβαια κάθε μέγεθος (μεταβλητή) από τις ανωτέρω έχει δικό της συντελεστή σημαντικότητας αλλά εκείνο που μας ενδιαφέρει εδώ το αποτέλεσμα που παράγεται απο τη δράση του συνόλου και όχι από κάθε ένα παράγοντα ξεχωριστά.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες όμως δεν μπορεί να λειτουργούν αποτελεσματικά έξω από ένα νέο διοικητικό και περιφερειακό σχεδιασμό. Το γιγαντιαίο υδροκέφαλο σχήμα που απομυζά τις περιφέρειες από το δυναμικό τους και αφήνει ανεμεκτάλλευτους τους τοπικούς πόρους, είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες της παρούσας κρίσης. Γιατί και το “μητροπολιτικό” κέντρο της Αττικής έχει καταστραφεί από την άναρχη υπέρ συγκέντρωση του πληθυσμού, των εμπορευμάτων και του κεφαλαίου και η ενδοχώρα έχει υποστεί την ίδια και ίσως μεγαλύτερη καταστροφή λόγω της παραμέλησης και της αναξιοποίητης φυσικής της περιουσίας. Μια νέα στρατηγική που οφείλει να λάβει χώρα επειγόντως είναι αυτή της πολυδιαφημισμένης αποκέντωσης. Διοικητική, κεφλαιακή, κρατική, πληθυσμιακή, πολιτιστική, επιστημονική, κλπ. Μεταφορά των υπουργείων στις περιφέρειες όπου και καθ' ύλην ανήκουν. Περιφερειακοί προϋπολογισμοί και εκτέλεση έργων. Σχετική δημοσιονομική ανερξαρτησία των περιφερειών η οποία θα συνδυάζεται με την επίσης ανεξάρτητη πολιτική περιφερειακή εξουσία η οποία θα συμμετέχει στις εθνικές δομές προγραμματισμού προκειμένου να εναρμονίζει την περιφερειακή ανάπτυξη με την εθνική. Το θέμα αυτό της νέας περιφερειακής αποκεντρωμένης δομής είναι πολύ σημαντικό και νομίζω ότι συνιστά το κλειδί για την αντιμετώπιση της κρίσης. Γι' αυτό και θα ασχοληθούμε εκτενέστερα σε ένα επόμενο άρθρο.

Το συμπέρασμα που καταλήγουμε είναι ότι οι πολιτικές που αντιμετωπίζουν διαζευτικά το θέμα της ανάπτυξης και της δημοσιονομικής σταθερότητας είναι εξ' ορισμού λανθασμένες. Το ισχύον οικονομικό σύστημα είναι ένα σύνολο που κινείται προς τα μπρος ή προς τα πίσω πάνω ή κάτω ενιαία και αυτό υποδεικνύει ότι και οι οικονομικές πολιτικές των κυβερνήσεων οφείλουν να είναι συνολικές και συνεχείς και όχι αποσπασματικές και περιοδικές.

Θ. Κουρματζής

Οικονομολόγος / Στατιστικός



Dedicated Cloud Hosting for your business with Joomla ready to go. Launch your online home with CloudAccess.net.